Gabinet urządzono tak, aby przypominał przytulny pokój - beżowa tapeta, obrazki na ścianach, wygodne krzesła z obiciem, przeszklony regał na książki.

Ludzie o pustym wzroku mają się tutaj poczuć bezpiecznie.

Tak sądzę.

I ja przychodzę regularnie. I siadam. I składam zeznania.

Mówię, mówię i mówię o rzeczach, o których dotąd nie śmiałam nawet myśleć. Mówię o tym, co wtedy czułam. Co czuję teraz.

A im więcej mówię, tym bardziej rozpaczliwie nie wiem jak to się stało, że nadal jestem.

Dożyłam do końca tego pokręconego roku.

Na maksymalnej dawce psychotropów, ale jednak.

Niesłychane.