Kocia dezaprobata

W życiu każdego porządnego kota przychodzi chwila, gdy.

- Czas się wykąpać - oznajmiłam Julkowi, siląc się na wydanie z siebie dźwięku brzmiącego możliwie zachęcająco.

- ... - odparł Juliusz pogrążany w nieustannej drzemce.

- Kąpiu, kąpiu, misiaczku - zaćwierkałam, podnosząc sześć kilo przelewającej się przez ręce sierści.

- ??? - zapytał kot, usiłując zogniskować spojrzenie na mojej twarzy.

- Moje mysie-pysie, kochane - odparłam, pocierając policzkiem o pyszczek Mysia-Pysia. To takie kocie buziaczki. Taką mam przynajmniej nadzieję.

Julek zwisał, jak to miał w zwyczaju.  Dał się zanieść do łazienki i wsadzić do wanny. Kilka sesji wannowo-smaczkowych zrobiło swoje. Rozejrzał się nieprzytomnie, czekając na smakołyki. 

- O, moje ciapciaczki, takie grzeczne. Takie słodkie - trajkotałam, manewrując tą rzeczą, którą się przekręca, żeby ustawić temperaturę wody. Wrzątek, wrzątek, lodowata, wrzątek... Milimetr w lewo, potem ze dwa w prawo - i jest.

- Miau? - powiedział Juliusz, zezując w stronę prysznica.

- Nie boimy się kochanie, spokojnie - odpowiedziałam, kierując strumień wody na kota.

- Miau - stwierdził Julek.

- Jaki grzeczny chłopczyk - ćwierkałam, mocząc jego futerko - Taki kochany...

- Miau!

Juliusz przeszedł błyskawiczną kurację odchudzającą.  Zawsze wiedziałam, że wcale nie jest gruby, tylko puszysty!

- Miau! - zaprotestował.

- Grzeczna kicia, grzeczna. A jaka śliczna - powiedziałam, wpychając go z powrotem do wanny.

- MIAU.

- Oj tak, moje biedactwo... - rzekłam współczująco, odczepiając pazurki od krawędzi wanny.

- MIAU!!!

- Cii...skarbie, nic się nie dzieje.

- MIAU!!! MIAU!!!

Ostrożnie złapałam koto-dżdżownicę, która uparcie usiłowała wypełznąć z miejsca kaźni.

- MIAU

- No proszę, jaki dzielny kotek. Moje słoneczko - powiedziałam stanowczo, usiłując zagłuszyć wrzaski torturowanego zwierzęcia.

- MIAU!!!

- Już kończymy, trzeba się tylko spłukać - powiedziałam szybko, zastanawiając się, czy TOZ jest już w drodze

- MIAU!!! - Julek nie wyglądał na zachwyconego.

- No, skończone - oświadczyłam, wyjmując z wanny wrzeszczące, ociekające wodą stworzenie. Chude toto było i tylko łeb i uszy miało nieproporcjonalnie duże.

- Miau - poskarżył się potworek nieco ochryple.

Obyło się bez strat w kotach i ludziach, jednakże Juliusz wyglądał, jakby jego kocie ego zostało nieco podmyte.